Συνθλιψη

Η ενέργεια του συνθλίβω. / Πολτοποίηση ή διάλυση με την άσκηση πίεσης. / Ψυχική εξουθένωση.

Παραγγελιά του Παύλου Τάσιου  
Κυριακή 4/11

Η ψυχή στο στόμα του Γιάννη Οικονομίδη 
Δευτέρα 5/11

Και σ’ αυτό το δίπολο των δυο ταινιών, η δοκιμασία της αντοχής των υλικών οδηγεί στο έγκλημα. Η βία μοιάζει η μοναδική αποφορτιστική διέξοδος. Μοιάζει το θέμα των ταινιών να είναι ο τρόπος με τον οποίο τα πρόσωπα σταδιακά συνθλίβονται. Ο τρόπος με τον οποίο συσσωρεύεται και αντανακλάται η βία. Οι δυο χαρακτήρες έχουν ουσιαστικές διαφορές. Ο Κοεμτζής στην Παραγγελιά είναι σε μια συνεχόμενη έκρυθμη κατάσταση, ενώ ο Τάκης της Ψυχής απορροφά τις εντάσεις χωρίς να εκδηλώνεται και να οργίζεται. Ο Τάσιος διαλέγει το δρόμο του ρεαλισμού για να αποτυπώσει το λούμπεν περιβάλλον του Κοεμτζή. Τα σπίτια, οι παρέες, τα σκυλάδικα, έχουν όλα τη δύναμη και την αλήθεια ενός σινεμά που συγγενεύει με αυτό του Δαμιανού. Η κάμερα συναντά την εξωστρέφεια των ηρώων και κινείται σωματικά μαζί τους. Αντίθετα, ο Οικονομίδης υφαίνει ένα γεωμετρικό ιστό μιας φόρμας που ξεφεύγει από το ρεαλισμό του σπιρτόκουτου για να συναντήσει μια αυστηρή θεατρική φόρμα που επιτρέπει στις εντάσεις να είναι εκεί αλλά να είναι ακίνητες. Οι ήρωες βράζουν αλλά παραμένουν τις περισσότερες φορές ακίνητοι. Η βία είναι κατ’ αρχήν λεκτική. Ο κινηματογράφος είναι κι αυτός ακίνητος. Στατικός. Αυτές οι διαφορές της φόρμας μοιάζουν να ακολουθούν τη διαφορετική ιδιοσυγκρασία των ηρώων, όμως παρά τις διαφορές, η μοίρα τους μοιάζει να είναι κοινή. Η σύνθλιψη απορρέει από τη συσσώρευση της βίας. Και η βία δεν μπορεί παρά να απαντηθεί με βία.