Κατερινα Αντωνοπουλου, Δαφνη Πολυζου, Derek Finix

Η Κατερίνα Αντωνοπούλου γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Είναι μηχανικός λογισμικού και καλλιτέχνης πολυμεσικών έργων. Αντιλαμβάνεται τα καλλιτεχνικά έργα ως πολυεπίπεδα συστήματα πειραματισμού, έρευνας και δράσης, χωνευτήρια πολλαπλών εκφραστικών μέσων σε διαρκή αλληλεπίδραση με την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και καθημερινότητα. Συνδυάζει στο έργο της  διαδραστικές εγκαταστάσεις, αλγοριθμικό βίντεο, σύνθεση εικόνας και ήχου σε πραγματικό χρόνο, performance και αστικές παρεμβάσεις. Συμμετέχει σε αποκεντρωμένες συλλογικότητες καλλιτεχνικής δράσης και στηρίζει την ελεύθερη διαμοίραση της γνώσης που προκύπτει από την καλλιτεχνική εμπειρία. Σήμερα εργάζεται στο ερευνητικό ινστιτούτο ΙΤΥΕ στον τομέα της αξιοποίησης των ψηφιακών πολυμέσων στην εκπαίδευση, ενώ παράλληλα διδάσκει διαδραστική τέχνη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Η Δάφνη Πολύζου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην ESA-Ecole Speciale d’Architecture στο Παρίσι και στη συνεχεία έκανε μεταπτυχιακό στις Ψηφιακές Τέχνες στο πανεπιστήμιο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης. Από τότε ενδιαφέρεται να επεξεργαστεί τον συσχετισμό μεταξύ τέχνης και τεχνολογίας και τη σχέση μεταξύ ήχου και εικόνας. Έχει αναπτύξει καλλιτεχνική δραστηριότητα στον τομέα των διαδραστικών εγκαταστάσεων και video art.  Τη συγκεκριμένη περίοδο, δουλεύει στο Εργαστήριο Ολοκληρωμένων Συστημάτων ΕΚΕΦΕ "Δ" στον τομέα της εικονικής πραγματικότητας και της παραγωγής 3d animation.

Ο Derek Fenix γεννήθηκε στο Santiago της Χιλής και σήμερα ζει στην Αθήνα. Έχει την καλλιτεχνική του έδρα στην Βαρκελώνη, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ζήσει και εργαστεί στο Βερολίνο. Tα ενδιαφέροντα του εκτείνονται σε πολλαπλά πεδία, όπως η ποίηση, το θέατρο, ο χορός, το videoart, οι εγκαταστάσεις, το ντοκιμαντέρ και η performance. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο της Χιλής και στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις παραστατικές τέχνες από το Universidad Autónoma της Βαρκελώνης, όπου σήμερα συνεχίζει την έρευνα του, ως υποψήφιος διδάκτορας. Είναι συνιδρυτής της εταιρίας οπτικοακουστικών παραγωγών  transreality.net. Το έργο του έχει εκτεθεί μεταξύ άλλων στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης του Santiago της Χιλής, στο Κέντρο σύγχρονου πολιτισμού(CCCB) της Βαρκελώνης και στο Kulturzentrum UferHallen του Βερολίνου.

Mirror Mirror
Η ταύτιση του υποκειμένου με πλασματικά είδωλα ξεκινά στην βρεφική του ηλικία, κατά  το στάδιο του καθρέφτη (mirror stage) και το συνοδεύει σε ολόκληρη την μετέπειτα ζωή του. Έτσι για να ενταχθεί στο κοινωνικό πλαίσιο,  το υποκείμενο, δημιουργεί μια πλαστή επιφανειακή εικόνα, μιμούμενο πρότυπα, αναλαμβάνοντας προκαθορισμένους ρόλους, ταυτιζόμενο με ένα είδωλο που καταργεί την πραγματική του υπόσταση. Η κατάλυση της υπόστασης των ατόμων ως πρόσωπα και η αντιμετώπιση τους ως μάζα, χρησιμοποιήθηκε από τα κέντρα εξουσίας σαν εργαλείο επιβολής απόψεων και ελέγχου. Η μάζα όμως που δημιούργησαν για να ελέγχουν, σήμερα αυτοοργανώνεται και αντεπιτίθεται μαζικά. Μέσα από δίκτυα συνεργασίας τα άτομα που την αποτελούσαν επικοινωνούν και συνεργάζονται, διαμορφώνοντας ένα νέο συλλογικό πρόσωπο. Ο καθρέφτης δεν αντανακλά πλέον το αναμενόμενο είδωλο, αλλά ένα σύμβολο αυτού του  συλλογικού προσώπου.

Ευχαριστίες
Λογισμικό: OpenFrameworks
Βιβλιοθήκη Face Tracking: Jason Saragih &  Kyle McDonald, Arturo Castro